Dodane przez KarolinaSitodruk
Sitodruk jest jedną z technik druku polegającą na przyłożeniu do odzieży uprzednio przygotowanej matrycy z projektem i nałożeniu na nią specjalnych farb przeznaczonych do tekstyliów. Jest to jedna z najbardziej popularnych metod druku na odzieży, stosowana już tysiące lat temu.
Matryca ta jest siatką sitodrukową posiadająca ramę, w której napięta jest siatka posiadająca odpowiednią gęstość oczek. Wzór nanoszony na siatkę powstaje poprzez zakrycie oczek, które nie będą drukować. Następnie na siatkę nakładana jest farba (ręcznie lub mechanicznie), która zostaje przeciśnięta przez oczka siatki. Do zroszenia siatki ze wzorem użyty jest odwarstwiacz, a sama siatka zostaje wyszorowana szorstką gąbką z opóźniaczem. Sito stawiane jest licem do siebie i wypłukać emulsję światłoczułą za pomocą wody.
Należy pamiętać, że każdy kolor stosowany w projekcie powinien zostać przygotowany jako oddzielna warstwa, gdyż każdy kolor drukowany jest przy wykorzystaniu oddzielnej matrycy.
Istnieje 7445 kolorów powstałych w wyniku wymieszania 22 kolorów bazowych opisanych w Pantone Matching System, czyli w Skali Pantone, opracowanej przez amerykańską firmę Pantone Inc. Wzornik ten posiada dodatkowe informacje odnośnie koloru, typu jego fluorescencyjność czy metaliczność i jest dużym ułatwieniem dla grafika zajmującego się projektowaniem wzorów przeniesionych sitodrukiem na odzież.
W technice sitodruku stosuje się również farby:
wodne, ich użycie wymaga jedynie odpowiednich kolorów (baza i pigmenty) i sita z raklem. Farby wodne bardzo szybko łączą się z odzieżą i nie potrzebują bardziej zaawansowanych form utrwalania, takich jak wysoka temperatura. Farby te, z uwagi na swoją transparentność, stosowane są częściej na odzieży jasnej. Minusem jest ich słaba trwałość, która maleje wraz z liczbą prań. Plusem jest ich miękkość w dotyku, gdyż doskonale wiążą się z włóknem materiału;
wywabowe, można je zastosować przy ciemnej odzieży. Usuwaną one barwnik tkaniny, a powstałe w ten sposób miejsca pozbawione koloru zastępują pigmentem. Do zastosowania takiej metody potrzebne jest już bardziej zaawansowany sprzęt, jak tunel sitodrukarski posiadający ceramiczne grzałki. Ich plusem jest zastosowanie żywych kolorów na np., czarnych koszulkach czy „oddychalność” nadruku, minusem – technikę tą można stosować jedynie na odzieży ze 100% bawełny;
plastizolowe, najbardziej trwałe, utrwalane dzięki utwardzeniu i wysuszeniu nadruku w piecu grzewczym. Największą trwałość uzyskuje się w drukarniach posiadających parki maszynowe. Nadruk wykonany farbami plastizolowymi gwarantuje jakość na lata, pod warunkiem zapewnienia odpowiedniego procesu wygrzewania.
Do technik sitodruku należy również sitodruk transferowy, który jest bardzo zbliżony do tradycyjnej metody sitodruku, jednak z tą różnicą, że możliwe jest zastosowanie przy nim zdobień. W tej technice wykorzystuje się wspomniane wyżej farby plastizolowe, nakładane na papier transferowy. Całość ogrzewa się do odpowiedniej temperatury, po czym nanosi się to na odzież. Technika ta oferuje dużo szczegółów we wzorze dzięki gęstszym oczkom siatki.